اولین لوسترها که نامی با ریشه فرانسوی به معنای نگهدارنده شمع داشتند، در کلیسا مورد استفاده قرار گرفتند. این نوع لوستر در واقع چیزی شبیه به ماهیتابه بود که شمعی روی آن قرار می‌گرفت. پس از آن لوسترهای چوبی ساخته شدند که بسیار ساده و ابتدایی بودند و اغلب شبیه به صلیب طراحی می‌شدند و شمعی نیز روی آنها قرار می‌گرفت. این لوسترهای چوبی اغلب باعث آتش سوزی می‌شدند. به همین علت آنها را در جایی نصب نمی‌کردند بلکه در کلیسا بین مردم می‌گرداندند.
با گذشت زمان طراحی لوسترها پیشرفت کرد و لوسترهای پر زرق و برق و بزرگ که شمع‌های زیادی روی آن قرار می‌گرفت، ساخته شد. بطور معمول بهترین و درخشان‌ترین لوسترها با شمع‌های فراوان در کلیساها و عبادتگاه‌ها نصب می‌شد و در واقع می‌توان گفت لوستر در آن دوران نمادی از کلیسا و مذهب بود.
همچنین لوستر در آن زمان نمادی از ثروت نیز به شمار می‌رفت و فقط افراد ثروتمند و اشرافی قادر به تهیه آن بودند. مدل‌های زیبا و بزرگ اغلب در قصرها و قلعه‌ها وجود داشت. البته ممکن بود خانواده‌های متوسط نیز لوسترهای کوچک‌تر چوبی و ساده با شمع‌های کمتر، در منزل خود آویزان می‌کردند.
در قرن هفدهم میلادی لوسترهای فلزی با تزئینات کریستالی توسط بوهمیان و شیشه سازان ونیزی طراحی و ساخته شد و اغلب مشتریان آن پادشاهان و اشراف بودند. برای مثال در همان دوران، لویی شانزدهم دستور ساخت لوسترهای مجلل و بزرگ را برای قصر خود صادر نمود.
طراحی ظاهری، اندازه و میزان روشنایی لوستر در هر مکان، ارتباط مستقیم با جایگاه اجتماعی، قدرت و ثروت صاحب آن داشت. لوستر کالایی بسیار تجملی، درباری و بسیار ارزشمند بود. بطوری‌که ملکه ویکتوریا در زمان پادشاهی خود یکی از بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین لوسترهای آن دوران را به عنوان هدیه برای یکی از افراد سلطنتی در استانبول فرستاد. این لوستر باشکوه که در حال حاضر در دولما باغچه ترکیه نصب شده، بیش از ۴ تن وزن دارد و هنوز به عنوان بزرگ‌ترین لوستر کریستال بوهمی در جهان شناخته می‌شود.
به تدریج و با گذشت زمان، لوسترها دیگر نیازی به شمع نداشتند و گاز جایگزین شمع‌ها شد. علاوه بر آن با پیشرفت صنعت شیشه و کریستال، شکل ظاهری لوسترها نیز پیشرفت کرد.
